Çanakkale'de esir düşen babasının izini sürdü
Çanakkale Savaşı'na katılarak esir düşen Anzak askeri Maurice Delpratt'ın kızı Avustralyalı 65 yaşındaki Jan Delpratt, babasının esir olarak çalıştırıldığı İstanbul- Bağdat- Hicaz demiryolu hattının Türkiye bölümünü gezdi.
düştüğü Türkiye'yi ziyaret etti. Adana'nın Pozantı İlçesi'ne gelen Jan Delpratt, babasının esir hayatının ardından 1918'de İngiltere üzerinden Avustralya'ya gönderildiğini ve 1957'de vefat ettiğini anlattı. Babasının Türkiye'de yaşadıklarını hayatı boyunca unutmadığını belirten Jan Delpratt şöyle dedi:
"Öldükten sonra Çanakkale Savaşı sırasında yaşadıklarını ve esaret günlerini not aldığı bir anı defteri bulduk. Burada, 'Bizi çalıştırdılar ama krallar gibi yaşadık. Rehinim ama insanca davrandılar' notunu görünce çok duygulandım. Anı defterinden yola çıkarak, babamın tren yolu yapımında çalıştırıldığını ve o günlerinden hiç şikayetçi olmadığını anladım."
'BABAMIN ANLATTIĞI YERLERİ GÖRDÜK'
Babasının esaret günlerinden bile hiç şikayetçi olmaması karşısında şaşkınlık yaşadığını ve Türkiye'yi ziyaret etme planı yaptığını anlatan Jan Delpratt şöyle devam etti:
"Kızım Helen Hambling ve damadım John Hambling de benimle bu ziyarete gelmek istediklerini söyleyince çok sevindim ve Haziran ayında Avustralya'dan yola çıktık. İlk olarak babamın esir düştüğü Çanakkale koylarını ziyaret edip, daha sonra esir olarak çalıştığı Eceabat İlçesi'nde, tren yolunda çalıştığı bölgeye ulaştık. Oradan da, İzmir Konak ve Afyonkarahisar'da çalıştığı bölgelere giderek, babamın anılarında anlattığı yerleri gördük."
POZANTI'DA UZUN SÜRE ÇALIŞMIŞ
Babasının esir olarak yaşadığı yerlerin fotoğrafını çekerek ölümsüzleştiren Jan Delpratt, babasının İstanbul- Bağdat- Hicaz demiryolunun yapımında da çalıştığını kaydederek şunları anlattı:
"Biz bu bilgilerin tamamına, babamın tuttuğu günlükten ulaştık. O yıllara ait bir de fotoğraf vardı elimizde. Notlarda, fotoğrafın esaret zamanında, Adana'nın Pozantı İlçesi'ndeki Hacıkırı bölgesinde Varda Köprüsü yapımı sırasında çekildiği yazılıydı. Babamın yaşadığı bölgeleri gezdikten sonra, uzun süre çalıştığını anladığımız Pozantı İlçesi'ne geldik. Babam son olarak burada çalışmış ve 1918'de İngiltere üzerinden Avustralya'ya gönderilmiş. Bir insanın esir kaldığı ülke hakkında bu derece güzel duygular beslemesi, buradaki insanların ne kadar iyi olduğunun da bir göstergesiydi. Babamı esir olarak ağırlayan Türkiye, bizi de misafir olarak son derece güzel ağırladı. Türk insanına bu yaklaşımı ve dostluğu nedeniyle çok teşekkür ediyoruz." -