Yardımla 25 okula el uzattılar

Umay Aktaş Salman

Berin Yıldırım ve Simay Salı'nın hikayelerinin başlangıcı üniversite yıllarına uzanıyor. 24 yaşındaki Yıldırım, Boğaziçi Üniversitesi, 25 yaşındaki Salı ise Bilgi Üniversitesi mezunu. İkisi de üniversitede okurken Amerika'da da sosyal girişimcilik üzerine kısa bir eğitim aldı. Bu eğitimden sonra Amerikan Konsolosluğu'nun düzenlediği sosyal girişimcilik proje yarışmasına katılmaya karar verdiler. Kazanana projelerini hayata geçirmeleri için 5 bin TL ödül verilecekti.

Köy okullarına ulaşmaya karar verdiler

Okul yıllarında profesyonel basketbolcu da olan iki arkadaş, eğitim, spor ve sanat alanında bir şey yapmak istiyorlardı. Simay Salı, ödülü kazanan ve daha sonra pek çok öğrenciye ve okula umut olacak projenin başlangıcını şöyle anlatıyor:

"Türkiye'de eğitim, spor ve sanata yeterince önem verilmediğini düşünüyoruz. Köy okullarının ihtiyaçlarının paylaşıldığı kardeş okullar isimli internet sitesinden okulları ve ihtiyaçlarını incelemeye başladık. Diyarbakır'ın Çınar Alabaş Köyü'ndeki ilköğretim okulu beden eğitimi öğretmeninin mektubuna rastladık. Çocuklara spor yaptırmak istediğini ama imkanlarının olmadığını anlatıyordu. Kendisiyle iletişime geçtik. Çok ilgili bir öğretmendi. Okula bir futbol sahası yapılması, spor malzemeleri alınması ve spor turnuvası düzenlemesiyle ilgili bir proje hazırladık."

"Çocukların mutlulukları görülmeye değerdi"

Salı ve Yıldırım da köye gitti. Sonrası kendi deyişleriyle tam bir emek hikayesi. Futbol sahası yapıldı, sahanın etrafına tellerini öğretmenler kendi elleriyle diktiler. Daha sonra civar köylerle de irtibata geçildi. 23 Nisan 2014'te tam da çocuk bayramında onlara çocuk olduklarını hatırlatan bir spor festivali düzenlendi.

Çocukları futbol ve voleybol turnuvalarına katıldı. Halat çekmeden çuval yarışına kadar oyunlar düzenlendi. Salı ve Yıldırım çocukların mutluluklarının görülmeye değer olduğunu, çocukların kendilerini danslarla karşıladıklarını anlatıyorlar.

Çocukların hevesle spor malzemelerini arabadan çıkarırken beklediklerini anlatan Yıldırım, "Arabadan ne çıkacak diye çığlık çığlığa bekliyorlardı. İlk halatı çıkaracaktık, halat yarışması için. Biz halatı görünce hayal kırıklığına uğrarlar mı diye düşünürken onlar halata bile o kadar sevindiler ki o anı unutamayız" diyor.

Proje futbol sahası ile de sınırlı kalmadı. Okula bir de kütüphane kuruldu.

Ufak paralarla büyük mutluluklar

Bu projeyi hayata geçirip, çocukların sevincini gördükten sonra devam etmeleri gerektiğini düşündüklerini anlatan Salı, her yıl bir hibe bulup bir okula desteğe ihtiyacı olduğu alanda proje üretmeye karar verdiklerini belirtiyor. "Yarına Umut Ol" diyerek yola devam ettiler.

Sonraki hibe arayışları için TÜBİTAK'a başvurdular. Bilim Şenliği düzenlenen okullara verilen 5 bin TL'lik hibe için yeni bir okul arayışına girdiler. Bu kez Muş Malazgirt Nurettin İlköğretim Okulu'nu buldular. Okulla iletişime geçtiler, sonra atlayıp Muş'a gittiler. Mayıs 2015'te alınan deney malzemeleri ile öğrenciler yaptıkları deneyleri Yıldırım ve Salı'ya gösterdi.

Öğrencilere "geleceğin mucitleri madalyaları" verildi. Amaçları düşünmeye, üretmeye, günlük hayatın içine bilimi sokmalarını sağlamaktı. Ayrıca okulun depo gibi olan sınıfı 1000 kitaplık kütüphaneye çevrildi. Sosyal medyadan yaptıkları duyurularla kitap toplayarak bunu başardılar.

Yeni proje Karadeniz'deki bir köy okulu için

İki genç kadın bu yıl gerçekleştirecekleri proje içinse Karadeniz'deki bir köy okulunu seçti. Okullara irtibata geçtiler. Dağlık bir alanda ulaşım engelli olan bir okulda okuyan öğrencileri bu kez sinema ile tanıştıracaklar. Öğretmenlerinin hiç sinemaya gitmediler dediği çocuklara açık hava sineması kurmayı ve fotoğrafçılık atölyesi yapması planlıyorlar. Hibe arayışları devam ediyor.

25 okula destek oldular

Bu sırada Yıldırım ve Salı, "Yarına Umut Ol"u facebook, twitter ve instagram hesaplarından da duyuruyor ve yapılanları paylaşıyorlar. Sosyal medya üzerinden pek çok okuldan kırtasiye, kıyafet, kitap talepleri geliyor. Hibe bulması zaman aldığı için yılda bir kere yapabildikleri projeler dışında Türkiye'nin pek çok yerinden okulun da çeşitli taleplerini sosyal medyadan kampanyalarla duyurmaya karar verdiler. Bugüne kadar 25 okula kırtasiye malzemesinden, oyuncuğa kadar pek çok malzeme gönderilmesini sağladılar.

Yıldırım ve Salı da işten çıktıktan sonra sürekli telefonla görüşerek, okullara destek olmak isteyenleri okullarla irtibatlandırıyor. Sosyal medya üzerinden yaptıkları kampanyalara yetişmekte zorlanınca arkadaşlarından oluşan 8 kişilik bir ekip kurdular.

"Bireysel çabalarla bile bir şeyleri değiştirmek mümkün"

İstanbul'da doğup büyüdüklerini ve devlet okullarında okuduklarını anlatan iki kadın, bireysel, ufak katkılarla da bir şeyleri değiştirmenin mümkün olduğunu göstermek istediklerini anlatıyor:

"Bir halat, bir kitapla çocuklar mutlu oluyorlar. Her şey para değil onu da göstermek istiyoruz. Çocuklar bizleri görünce önemsendiklerini hissediyor. Biz tek başımıza bunları yapabiliyorsak daha neler yapılır. Köy okullarının ihtiyaçları çok. Herkes eşit şartlarda eğitim almalı. Bizim yaptıklarımızla bu şartların dengelenmesi tabii ki mümkün değil ama çocuklara rol model de olmak istiyoruz. Proje yatığımız iki okuldaki eğitimcilerle irtibat halindeyiz. Çocuklardan elimizi çekmek istemiyoruz."